Metoda magnetyczno–proszkowa (MT)

Metoda magnetyczno–proszkowa polega na wykryciu nieciągłości materiału poprzez rozproszenie się pola magnetycznego za pomocą drobnoziarnistego, ferromagnetycznego proszku, który nanosi się na powierzchnie badanego obiektu podczas jego namagnesowania.

Pole magnetyczne, będące polem silnie niejednorodnym, wywiera na cząsteczki proszku stosunkowo dużą siłę skierowaną do powierzchni obiektu, tj. do miejsca, w którym linie sił tego pola przecinają badaną powierzchnię. Siła ta jest tak duża, że gromadzenie się cząstek proszku następuje nawet pomimo intensywnego ich ruchu.

Badania magnetyczno-proszkowe wykonujemy w zakresie:

• spoin
• odkuwek
• odlewów